Dones i poetes que escriuen per a recordar-nos qui sóm i d’on venim. I també, és clar, qui són, d’on venen aquestes dones que un dia van decidir escriure perquè tot estava per fer, encara que no sempre fóra possible.

Itaca, a tantos del tantos



Lo siento, Ulises, el telar
comienza a fatigarme.
¿Qué te crees? ¿Qué no tengo yo circes?
¿Qué a mí no me fascinan los cruceros por mar?
Los pretendientes, es verdad
son un coñazo.
Pero me aburren más las cuentas de palacio.
Ya sé que no viajas por placer
que un hombre debe de ganarse la vida
que me has escrito tres cartas y me traerás un regalo….
Sin embargo…
Telémaco está ya crecidito.
Hasta él me dice que salga.
Hay un cabrero que me gusta mucho.
Creo que voy a cambiarme de oficio.

Firmado:
Penélope
que se hartó de esperarte.

-Ana Baliñas -
“La virtud del momento”. La Galbana Pequeña Editorial. 2011




Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada