Dones i poetes que escriuen per a recordar-nos qui sóm i d’on venim. I també, és clar, qui són, d’on venen aquestes dones que un dia van decidir escriure perquè tot estava per fer, encara que no sempre fóra possible.

Hay una fila de mujeres detrás de mí
y veo la nuca de la que me precede.

No estamos haciendo la cola del pan.
No vamos a coger el tren a alguna parte.

No estamos calladas, aunque no hablemos.
No olvidamos aunque miremos de frente.

No somos un desfile ni una procesión.
No asentimos, no negamos, no lloramos.

No ahora, cuando ya tenemos edad
para por fin ser nuestras madres.

Ahora estamos celebrando que hay
una mujer delante y otra detrás.

Ana Pérez Cañamares



Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada